Konumuz kadın, Sular yine alabildiğine sığ, kafalar başka hiçbir konuda olamayacak kadar karışık.

Kadın ve erkek var olduğu günden bu yana, onların ortak yaşam alanı olmasına rağmen dünya, erkeğin etrafında dönmüş; erkek merkezli hayat da kadını, erkeğin bakış açısına göre şekil almaya zorlamıştır.

Dünya’da her üç kadından biri hayatının bir döneminde şiddete maruz kalmaktadır. Her beş kadından biri cinsel tacize veya tecavüze uğramaktadır. Yeryüzünde işlerin % 66’sı kadınlar tarafından görülmekte, malların ise % 99’u erkeklere ait bulunmaktadır. Dünya genelinde mültecilerin %80’i kadındır.

Ülkemizde de,  fuhuşa sürüklenen kadınların, kız çocuklarına cinsel istismar vakıalarının sayısı her geçen gün artmaktadır. Töre cinayetleri utanç verici yüzünü bizlere göstermeye devam etmektedir.  Kürtaj tartışmaları ile kadının, bedeni üzerinde dahi söz sahibi olması engellenmektedir. Kadınların karar mekanizmalarına katılma oranı düşüktür. Kadın, medeni halinin değişmesi ile soyadını değiştirmek zorunda kalmakta; “kimlik sorunu” yaşayarak yine mağdur olmaktadır. Kadına yönelik ayrımcı yasalar, kadını dezavantajlı grup haline getirmekte, ötekileştirmektedir.

Medya; toplumsal cinsiyetçi bakış açısı ile kadın kimliğini zedelemektedir. Gazetelerde şiddet mağduru kadın öyküleri magazinleştirilerek okuyucuya sunulmakta, toplumsal yozlaşma vurgulanacakken, mağdur kadının talihsizliği, güzelliği vurgulanmaktadır.

Türkiye’de son dört yılda 181.000 çocuğumuz, gelin olmuştur. Hemen hemen her dört evlilikten birinde çocuk gelin mevcuttur.  Çarpıcıdır ki 18 yaşından küçük kızlarını evlendirmek için dava açan aile sayısı, bir önceki yıla göre % 94.2 artmıştır.

Kadınlar sosyal güvenceleri olmadan çalıştırılmakta; kadın emeği daha düşük ücretlendirilmekte, çalışan kadın için çocuk bakım hizmetleri de yetersiz kalmaktadır. Kadınlar kayıt dışı sektörlerde veya ailede; geçici, gündelik olarak çalıştırılmakta, çoğu zaman emekleri ücretlendirilmemektedir. Tüm bu yaşananlar sonucu da kadınlarımızın istihdam oranı düşmektedir. Bu bağlamda, gündemde olan 24 haftalık doğum izni düzenlemesi de bir yönüyle sevindirici olsa da, yasal önlem alınmaması durumunda kadını, özellikle de özel sektörde mağdur edecek, işten atılmasına, istihdam edilmemesine veya kayıt dışı çalıştırılmasına yol açacak olması sebebiyle de tedirgin edicidir. Düzenleme yapılırken bu ihtimaller de mutlaka göz önünde bulundurulmalıdır.

Kadına yönelik şiddet, utanç verici düzeye ulaşmıştır ve bunun önlenmesi için yapılacak girişimler, en temel insan hakkı olan “yaşam hakkı” başta olmak üzere kadının haklarını elde edebilmesi için; toplum için önem taşımaktadır. Bu sorunun önüne geçilmesi; toplumun tüm kesimlerinin ortak ve kararlı mücadelesi ve “sıfır tolerans” söylemli bütüncül bir yaklaşımla mümkün olacaktır.

 Kadının sırf cinsiyeti sebebiyle ötekileştirildiği, yalnızlaştırıldığı ve mağdur edildiği yerkürede tüm bu sorunlar toplumsal cinsiyetçi bakış açısından kaynaklanmakta; geleneksel değer yargıları ile kadının görevleri ev içi ile sınırlanmaktadır. Kadına biçilen rol iyi eş ve iyi anne olmasından ibaret kalmaktadır.  Zaten, cinsler arası farklılık insanın doğası değil; toplumların yarattığı gerçekliklerdir. Oysa ki; ülke refahı, kız çocuklarının iyi eğitim alması, sonrasında istihdam oranlarının artışı, kadının erkekle eşit işe eşit ücret alması ile mümkün olacaktır.

Tüm bu sorunlara karşı mevzuat düzenlemeleri pek tabii önemlidir. Ancak tarih, bize mevzuat düzenlemelerinin tek başına yeterli olamadığını göstermektedir. Toplumsal cinsiyetçi bakış açısının hakim olduğu bir düzende, uygulamada yetersizlik olduğu sürece kadının kadın olmasından dolayı yaşadığı sorunlar da devam edecektir. Örneğin; 6284 sayılı Ailenin Korunması Ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun 08 Mart 2012 tarihinde kabul edilmiş; kanunun kabulünü izleyen nisan ayında ise kadına yönelik şiddet vakıaları 2012 yılının en yüksek oranına ulaşmıştır.

Dilsizleştirilerek baskı altına alınanlara, ezen-ezilen anlayışının tahakkümünü anlamak için kitaplar devirip ansiklopediler yazmaya hiç gerek yok. Tek bir şeye ihtiyaç var; farkındalık geliştirmeye. “Hukuka, dünyaya ve yaşama dair sözümüz var.” diyerek devam ettiğimiz mücadelede bu farkındalık uğruna çabalayan tüm kadınların günü kutlu olsun.

                                  SAMSUN BAROSU

                                        KADIN HAKLARI KOMİSYONU BAŞKANI 

                                   Av. Birgül BİLGİN